داريوش همايون در ١٣٠٧/1928 در تهران زاده شد و تحصيلات خود را تا دکترای علوم سياسی ‏در ايران به پايان رساند و يک سال به عنوان ‏Nieman Fellow ‎‏ در دانشگاه هاروارد در رشته ‏توسعه سياسی مطالعات خود را ادامه داد. ‏

از چهارده سالگی به نويسندگی و فعاليت سياسی پرداخت که در همه زندگی او ادامه يافته است. ‏مشاغل او از نمونه خوانی در چاپخانه روزنامه اطلاعات تا سردبيری خارجی آن روزنامه، و ‏مديريت شرکت سهامی کتابهای جيبی، ناشر نخستين سلسله انتشارات مرغوب به قطع جيبی در ‏ايران، و نمايندگی بنياد غير انتفاعی فرانکلين امريکا در آسيا برای توسعه صنعت نشر، و پايه‌‏گذاری و مديريت و سردبيری روزنامه آيندگان، معلمی دانشکده حقوق دانشگاه تهران، قائم مقامی ‏دبير کل حزب رستاخيز ملت ايران، و وزارت اطلاعات و جهانگردی را دربر می‌گيرد. وی ‏همچنين از پايه‌گذاران سنديکای نويسندگان و روزنامه‌نگاران ايران و از دبيران پيشين آن ‏سنديکاست.‏

همايون سه بار به مدت نزديک به ده ماه به دلائل سياسی در بازداشت حکومت نظامی بسر برده ‏است و زندگی‌اش سراسر همراه آثار فعاليتهای سياسی اوست.‏

علاوه بر مقالات، رسالات و سفرنامه‌های بيشمار، از آثار او میتوان به کتاب‌های تازه‌تر ‏‏ ديروز و فردا، نگاه از بيرون، گذار از تاريخ، صد سال کشاکش با تجدد، هزار واژه، من و روزگارم و پيشباز هزاره سوم اشاره کرد که در سالهای تبعيد انتشار يافته ‏است.‏

در دوران تبعيد، پس از سالهای زندگی پنهانی در ايران، از ١٣٥٩/1980 با نوشتن مقالات و ‏کتابها به فعاليت سياسی و نويسندگی ادامه داد و از ١٣٧١/1992 به سازمان دادن حزب مشروطه ‏ايران (سازمان مشروطه خواهان ايران پيشين) همت گماشت واکنون رايزن شورای مرکزی آن ‏حزب است.
 

 

 
 
      صفحه نخست